کدام آیه مسیر زندگی ام را روشن کرده؟
من اصلا نمیتوانم به این سوال پاسخ دقیقی بدهم. همه آیات برای من نور و تبیان بوده اند.
شاید بهتر بود میپرسیدید کدام سوره راهت را بیشتر روشن کرده است؟ باز هم انتخاب برایم سخت است.
راستش من اصلا با قرآن مواجهه جز به جز ندارم. من وقتی قرآن را باز میکنم، انگار به ملاقات کسی میروم. انگار قرآن برای من یک وجودِ نورانی است. کسی مثل امام. کسی که واقعا با من حرف میزند و هر بار از سخن گفتن با او لذت میبرم.
گاهی زندگی برایم سخت میشود. بعد دوست دارم کسی از شرایطی که در آن هستم با من سخن بگوید، قرآن را باز میکنم. آیههای صفحههای ظاهرا تصادفی، من را شگفت زده میکنند.
نمیدانم دیده اید یا نه؟ بعضیها خوابهایشان برایشان خیلی مهم است و آنها را یادداشت میکنند. من خوابهایم را نمینویسم ولی تفألهایم به قرآن را یادداشت میکنم. یادآوری آنها، برایم بینهایت شیرین و جذاب است.
قرآن کریم برای من یک معماست. همیشه آغوشش برای من باز است، اما گاهی هم که مدتی میگذرد و نمیخوانمش، احساس میکنم از دستم ناراحت میشود. بعد ناراحتی اش، غم و اندوه و افسردگی میشود و میرود در جانم.
تعامل من با قرآن عزیز، شبیه یک دوستی دیرینه است. شبیه یک چیزی که از آغوش مادرم یا حتی قبلتر شروع شده و دلم میخواهد تا ابدیتم ادامه پیدا کند. حالا چطور فقط یک آیه را انتخاب کنم؟ آیات زیادی هستند که برای من معنایی خاص دارند. تداعی ویژه دارند. سورههای زیادی هستند که برایم یادگاری روزها و ایام مختلفی از زندگانی ام هستند.
اما اگر بخواهم یک آیه را انتخاب کنم، آن آیه، آیه الکرسی است. آیهای که تاکید شده است به عنوان تعقیبات نماز خوانده شود. همیشه اولین گزینه من برای تعقیبات، این آیه است. این آیه برای من خیلی ویژه است. یک مأمن است.
شب عروسی ام، تصادف وحشتناکی کردیم. آیه الکرسی مثل آب روی آتش از زبانم بر قلبم جاری شد. چند شب پیش هم خواب دیدم. خوابِ موجودِ ترسناکی که به من حمله کرد. آنقدر ترسناک بود که زبانم در بیداری به خواندن آیه الکرسی حرکت کرد. من با این آیه خیلی امیدوار میشوم. حالم خوب میشود و چقدر دلم میخواهد در اهوال پس از مرگ و آخرت، این آیه مثل این دنیا، روی زبانم جاری شود و بگویم الله لا اله الا هو الحی القیوم....